Kuşlar Yıkanır Sesimde

Kuşlar Yıkanır Sesimde

~~*~~

tuz basılmış yaralarıma inat

pervaneyim ışığında

ey hayat

devrik bir sultanın

kahreden kederi

yanmış yıkılmış

saray öreni

değil artık yüreğim

zinciri kopart

ay çapında bir dul gecede

sular uyurken uyandım

dudağımda çiy

gül yaprağında kan

dizginleri yağmura dolanan

doru taydı zaman

gömdüm ölülerimi

bir kızıl gülün dibine

sorgucum Anka tüyü

saltanatım gül

böğürtlen mevsimi

kuşlar yıkanır sesimde

~~*~~

Perihan BAYKAL

Ateş Böceği

ATEŞ BÖCEĞİ

1.

yâ kebikeç!

sıyrılır yalanın ve yılanın kavı kavi

er ya da geç!

su ve söz

bulur adresini

gül dikeniyle sınar, gelincik sabrıyla

bir dilsiz diber ki, soylu

sözün bittiği yerlerde çıkagelir hep

ya da ah, yetmediği!

sustuğu kadardır bazen insan

2.

bu acıyı yeni koydum sol yanıma

tadı yeni, dili yeni, eşki yeni

yenik bir gülün kapanışı içine kendi

kendine batan yürek dikeni

şair kalbi! tanrı sırçadan mı yarattı seni?

nasıl dünyayı ol sühan'dan

gülü suyun nârı, efsunu peri!

pan ülkesinin çocuğudur ki o

kalbi büyüktür avuçlarından

ne bilir ah, kan tüten hançeri

yanıldığı kadardır bazen insan

3.

soyun teninden! eğnin göğnüsün

âteş kim pervâne o, pervâne kim o âteş

aşk! senin en güzel yüzün

yandığı kadardır bazen insan

4.

geceydi...

karanlığa ateş etti bir el

bir ateş böceği

kan revan!

Perihan BAYKAL

Kıyı, Kasım Aralık 2009, Sayı: 211

Ateş Böceği

ATEŞ BÖCEĞİ

~*~

1.

yâ kebikeç!

sıyrılır yalanın ve yılanın kavı kavi

er ya da geç!

su ve söz

bulur adresini

gül dikeniyle sınar, gelincik sabrıyla

bir dilsiz dilber ki, soylu

sözün bittiği yerlerde çıkagelir hep

ya da ah, yetmediği!

sustuğu kadardır bazen insan!

2.

bu acıyı yeni koydum sol yanıma

tadı yeni, dili yeni, eşki yeni

yenik bir gülün kapanışı içine kendi

kendine batan yürek dikeni

şair kalbi! tanrı sırçadan mı yarattı seni?

nasıl dünyayı ol sühan'dan

gülü suyun nârı, efsunu peri!

pan ülkesinin çocuğudur ki o

kalbi büyüktür avuçlarından

ne bilir ah, kan tüten hançeri

yanıldığı kadardır bazen insan

3.

soyun teninden! eğnin göğnüsün

âteş kim pervâne o, pervâne kim o âteş

aşk! senin en güzel yüzün

yandığı kadardır bazen insan

4.

geceydi...

karanlığa ateş etti bir el

bir ateş böceği

kan revan!

~*~

Perihan BAYKAL

Kıyı, Kasım Aralık 2009, Sayı: 211

Kâf'i ; Hiç ; Hep

ÜÇ KISA ŞİİR

Kâf’i

“ben bu göğün kuşu değilim!” dedi

yaktı kendini Anka

o’ydu tuz

oyuldu içim

kere otuz!

su! su! su!

inledi çölüm

sana susadım

susadım sana

su

arasaydın

bulurdun beni

bir çiy tanesinde

Hiç

atlası şehriyârımın

ölüm ölüm

kanlıca zâlim

-o mahlas’ı kül!-

duldanda ne saklarsın

kendinden başka?

Hep

acı her esir aldığında dilimdeki eğiri

uzanırdı salkım söğütlerin

tirhandillerin

ne zaman yalımlar içinde yalın kalsam

hep bir çift kırmızı pabuç buldum başucumda

öptün, geçti

çok yaşa hayat!

***

Perihan BAYKAL

Zalifre Yazıları, Sayı:5

KÜSNÂME

KÜSNÂME

*~~*~~*~~*~~*

gözlerim

çöl yutmuş badem çiçeği

beyazsız beyazlardan

ve eterli yazlardan

yerde kum ve hayıt

gökte ay mahsusluğu

vahşi bir atın su içtiğiydim

avcunuzdan

soluk soluğa akan bir deli çığ

terkimde dağlar, terk edilmiş

revnaklı taklardan geçtim

uzun ve kimsesiz

karafakilerden dökülür gibi

döküldüm kör uykularınıza

çizerek mânânın altını, gümüş

say ki içtim ol zakkumun suyundan

acıyla yudum yüzümü

yuğlar boyu, kaknüs!

narlı bir yankı oldum

çarşılarınızda

kalır belki, biraz üvey

benden bir zambak kokusu

avlularınızda

Perihan BAYKAL
Yazılıkaya Şiir Yaprağı, 33

 

Güz İçin Birkaç Söz -LÂFIGÜZ-

Güz İçin Birkaç Söz

-LÂFIGÜZ-

güz üzüm gözlü bir kız; sayrıl, ince, sarı

uzun yollara gider, uzun yollardan gelir

elinde bir şahabi yumak

sararhasarar, sararhasarar

bu mevsim kırağıyla karılmıştır biraz

alacalı bir atlas hışırtısıyla, iri

açılmış gözleriyle bir pal güvercinin

bakışında akşamın yorgun patı

bir güzü hep yeniden çözmek saçlarından

bir çocuğun iyi huylu merakıyla

diri yağmurlar devşirmek vakitsiz

güz nedir, nedir güz; güz bir ahraz çerçidir

alır çıkarır gümüşüne suyun, serin

ah ustam, acı diptedir elbet

güz kuşlarının ötüştüğü o derin

yeniler sırrını aynaların durmadan, kavi

ne ki güz, hep kendini ağırlayan bir konuk

sümbül makamı bulutların, rehgüzârı

güz bir fal ölüsüdür şimdi masada

evirir çevirir dünyayı, küçük fincanlar oyar

karıştırır, kırıştırır külleri; durmadan nefti

bahçedegevezerüzgâr

birkaç anı, birkaç gazel

seyiren salıncağı

yaşamın

 Perihan BAYKAL

Onaltıkırkbeş, Sayı:24