Füruğ'a Derkenar

FÜRUĞ'A DERKENAR

~*~

aşk: nevbahar

belki sonsuza açılan kapı

yan yatmış bir sekiz kadar

sonu almayan göze

sığmaz hiç bengisu!

füruuuuğ!

âyet-i kerime'si şiirin

ki gözlerinde bir çift kuğu

kendi gecesine bakar

tahtlara inat, tahtırevanlara

şâhımerdanlara!

aşkı soyup alacalı kabuğundan

eb-rû-li

tâcı deli kız çeyizi

çalabı gök yüzü zambak

paslı kında

çın çın çınla yan!

ben göğe akıyordum o yere

orada

kumlara karışmış fısıltıları arasında

deniz kızlarının

dedim mayıs! dedi beni kan tutar!

kaysı gül!

-çölü içinde-

çağırgan ve yüngül

"geliyorum, geliyorum, geliyorum de!"

aşk! "uslandır beni!"

sus'u bilmeyen dil

olur mu bülbülü dilşat!

bir kez daha

suç ortağınım gönlüm:

ver gitsin külümü yele!

~*~

PERİHAN BAYKAL

Muaf Dergisi, Şubat 2009, Sayı:3

PULSUZ

PULSUZ

bir gece uyandım, -şafağa yakın-

“alışkanlık tazelemek” geldi içimden

bir zamanlardı, mektup derdik biz ona

-cilası pulu erguvanı-

o zamanlar bahçede yetişirdi yıldızlar

maaile

alışkanlık mı dedim, e ne de olsa

alıştığımız bir şeydi tanrı

aldım elime kalemi, sürdüm atları

tanrım dedim, bana dedim, neden dedim

yangından en son kurtulacak bu kalbi verdin

yer ile yeksandı gündüz, dümdüz

ve suçiçeği döküyordu evlerin pencereleri

topyekün küs!

ayda bir balıkçı, dal gibi mavi

çekti kürekleri hû ile siya

uyandı uykusundan hürmüz, öptü

günün yüzündeki çilli şemseyi

dedim olmasaydı sözcükler

bel vermeseydi çarmıh mıhından

olmasaydı dert, olmasaydı töz!

uçar mıydı yine kalem kuşları

umarım afiyettesinizdir görmeyeli

beni sorarsanız şayet, bıraktığınız gibiyim

hep aynı safiyet

nice dert edindim de tuğlu fermanlı

kendime hiç devlet edinmedim

PERİHAN BAYKAL

Yazılıkaya, Ocak-Şubat 2011, Sayı:50