Gecede Ay Sesleri

 

 GECEDE AY SESLERİ

 

ay harmanıyım darmadağın rüzgârda

düşen pelit sesi kimsenin geçmediği

ıssız yola bel veren gökçül ağaç

 

su arayan bitkin kuş temmuz günü

bir kız çocuğunun saç örgüsünün

çözülürkenki sesi öğle uykularında

 

ay sızıyor gözlerime bin karıktan

tafta hışırtısı bir orman perisinin

sesi yere düşen pembe gül yaprağı

 

bir şehir kaç kere tavaf edilir

kaç kere okunur bir kitap sil baştan

hangi düşten armağan bu elvan telek

 

güneşin ve gölgelerin, gölgelerin sesi

yükseliyor içimde ben'beyaz bir ığrıp

çığıl çığıl sesi çağanozların

 

ay rengi çiçekler açan kokulu mersin

ömrümden sonsuz kere çalınan şarkı

kirmenimde eğirdiğim o sonsuz ip

 

gönderinde nice mayıs nice ekim

çakmaktaşı bir sessizliği dokuyarak

karanfiller karanfiller döküyor eteklerim

 

~*~

Perihan BAYKAL

Onaltıkırkbeş, Eylül 2006

 

Ben Kuşları Hep Sevdim

 

BEN KUŞLARI HEP SEVDİM

I.

 

oy neyidim neyidim
suyum sungur dilim ağrı
bir derincik ney idim
öptüm amforamı boyuncuğundan

                               “sus!” dedim
ısrar ile bozma esrârı
herkes gider… gülleri kalır bahçenin

 

ferhatsız bir şirin kadar şirin
mecnunsuz bir leylâ kadar leylî!

güneş kaçmış içime ben iflah olmam
kuşlar çözsün bağlamasını dengimin

 

II.

ala fendine, ille kendime
bile söyleyemem ki yalan!

 

dağarımda koca bir dağ, turlu turaçlı
yayı yasmaktı niyetim, dolanım yok
görklü geyikler bağışlamak
bağsız bağıtsız… bağışlanmak!

çinili göğün eyvanına yaz ayaz
erdi de eridi incim!

anlatsın duyanlar duymayanlara
yazsın ezel kâtipleri takdîmi tehir
merih’in dünyadan hiç farkı yokmuş
yokmuş farkı hiç dünyadan merih’in

III.

ah, bedevî!
bütün oyunlardan yanarak çıktın
kalbi olmanın bedeli!

zırhını kuşan, örtün bellemelerini sırma
dört yanı karalarla çevrili
masmavi bir adasın sen şimdi

kabuksuz bir yara kadar taze
ve bir ağıt kadar kusursuz!

sıyrıl ayna sırından
sarıl ayn’ın sırrına

-ağyâre giz, yâre ayan!-

IV.

sanırım bunu bir daha yapmayacağım
gözlerimi bir daha tana bulamayacağım
gelsin örtsün akşamın yorganı yorgun yüzümü
sanırım bunu ben hep yapacağım

yırtıldı mavi cepkenim, mea culpa
bir bulutun boşalması gibi ansızın!

böyle iyi! böyle iyi!

içim serim dışım rahat
boşluktu niyetim, baktım
omuzbaşlarımda iki kanat!

karayla nişanı attım
merhaba deniz!

V.

 

dolar ay ağılım…kavuşur gün
işin aslını nasıl anlatsın hayat
susar…
bir güvercin kadar dilsiz!

bu turna kaç telli? bir ceren kaç kurşun!

mavim çok kaçmışbenim, saymayı bilmem
kuşlar yapsın sağlamasını ömrümün

~*~

Perihan BAYKAL
Akatalpa, Ağustos 2012

 

OLDU BİR KERE

 

 OLDU BİR KERE

~*~
 

atladı eşikten girdi içeri güneş
kuruldu baş köşeye

 

bütün kuşlarım aynı anda havalandı
kanadı bütün yaralarım
aynı anda

 

âh oldu
sabâh oldu

derdim dermânım
hiç rakamsız bile saydım
üç harf ile sevdim seni

kapat perdeyi, aç cihânın perçemini
aksın avuçlarından tel tel
zambak ve şellâle

sevdiceğim, yârim
sarı sâridir

 

doldu bir kere
boşalsa da kalır kokusu şişede
gül suyunun

 

*

Perihan BAYKAL
Şehir, Haziran 2012

ÇIVGIN

ÇIVGIN

1.

eğdim başımı yastım yayımı
usulca geçtim kapısından hiçliğin
soluklandım soluğun olmadığı yerde
kinin olmadığı, kanın olmadığı, zanın!

uzak neydi, yakın neydi, neydi zaman
ilden öte, dilden beri
üfledim boşluğa harflerimi
ah kere ahkerisuzan!

içimden koskoca bir dünya geçti

atların mahşeri ve hıçkıran güller
dediler vardır elbet hüznü olanın
bir de kalbi

ey gözü yaşı kehribar yunt!
ey yurdumun görklü taşları, kunt otağları
çözülmüş bağları da balı balbalı ey!
kökümle, göğümle, içi bin gevher
külümle geldim:
avutun beni! avutun beni!

2.

açılıyor önümde kutlu kanatları gibi bir zor kuşun
harfler! harfler! harfler!
soruyorum her gün kendime ve işte size
insanoğlu niye bu kadar zalim?

ey ağzımla çıkardığım inci
tırnağımla kazıdığım cönk dağı, ey!
fısıldadı gökte pervin, kandiliyle yedi
-herkesin bir adası olacak bir gün
-herkesin bir zeytin yeşili güneşi

kuşlar yüzünden değil midir göğün eğimi
gök yüzünden değil midir kuşlar!

ey sular! ey ırmaklar! ey şoruldayan mavi nektar!
ey gözümde kamaşan hayat, dizimdeki şol kitap!
kavımla, keskimle, içi içine sığmaz
gümüşten kavkımla geldim:
ayıtın beni! ayıtın beni!

~*~
Perihan BAYKAL
Beşparmak, Ocak-Şubat 2012

DELİRYUM

DELİRYUM

hep aynı biçimde yazamam şiir sıkılır
gökler yerler sıkılır, özen atının üzengisi
ve kafe amanlarda kentsoylular
huylu huyunca aşka sırnaşır

ben çok dinledim bu cazı
çok da inledim, suzinak makamında
bir avuç gökyüzüyle kalktım düştüğüm her yerden
mezhebimi sorarsanız karanfiliyye
meşrebim
oldum olası aşk!

en dipteyim, dorukta:
kuşların beyazında üç düğüm
mavinin boğazında mendirek!

bir yakut yüzük çaldım ağzından
yunus balığının
adımı kimse sormasın, kuşlar zaten biliyor

hey yavrum!
biz de biliriz bel altı vurmasını ama vurmayız
çiçeklerden aldık terbiyemizi, beş vakit
uzasa da tırnaklarımızda öfler öfkeler
menekşe kokar ayıbımız, af buyrun
kalbimiz süt kuzusu

bu bizim iç meselimiz, bu da atımız: ebedî
bunlar da ışıktan ipliklerimiz:
güher çile, gül çile

biz de biliriz yanaşmasını ama yaşmayız
sonra ne der küpe çiçeği, ne demez yıldızlar
bakıp billur âyineye içimizdeki

cenevizlilerden mi kaldık ne diyor annem
hadi ben neyse!

biz de inanırdık bir zamanlar, dayanırdık
alnımıza sabır giydiren taç yapraklarına
dikenli

bu dünya kimin yalanı anne?
kim doluyor boynumuza bu ipi?
hadi yine o masalı anlat bana
bak cam pabucum  paramparça

atımı sordular: dedim vurdum!
soluğumda en sunturlusundan bir mavi
adımı kimse sormasın!
adımı kimse sormasın!

beddua dişidir, küfür erkek
bildim! bizim suçumuz erken sevmek

od’dur ve o’dur:
kimse dinlemediği için sustu tabiat
sizindir dâr-ı dünya, buyurun tepe tepe!

iliklemeseniz de olur
kemiklerinizi

                                      
            Perihan BAYKAL           

Akatalpa, Mart 2012

AŞKIN GÖR HÂLİ

Görsel: Rafet Van

AŞKIN GÖR HÂLİ

1.

ben seni adından başladım sevmeye

sonradan gördüm salkım söğütlerini

kuşlarını, kedilerini

çağanozlarını yeşil!

ah, çatlayan domur!

dönüş suya, göğe dönüş

o ilk güne, kaosun ikiz gülü

yin ve yen!

bu tiryak kokusu sen

bu şeker bu tuz!

ağzına uzanan bu mercan dalı

efil efil su'z!

iç, soğur!

üçe kadar say ve tut nefesini

üçgenine bulan, kromozomlarına

sonra şorla

sönsün kandil

yansın içindeki gaia sevinci

şunun şurasında kaç kişiyiz

birkaç tövbesiz!

boncuklar dizeriz hâlâ

kuş teleklerine

terimiz

eyyam-ı buhur!

2.

unutkanlığın kekre yemişidir

tazeler dili

efsun içinde bir yerlerde

çözülen buz

gizli gömü

gemiler, gemiler, gemiler

gülibrişim kalyonları

bitmez ki bu sefer

maviye

ellerim iskandil

gözlerim:

aşkın gör hâli

~*~

 Perihan BAYKAL

AfrodisyAS-sanat, Mayıs-Haziran 2009

ÇEŞMİBÜLBÜL KIRIKLARI

ÇEŞMİBÜLBÜL KIRIKLARI

1.

çalağan bir kuş gibi… kurşun gibi!

girdin kanıma, ey şiir!

gömeçte bal tadında:

    ağuladın sularımı!

    ağuladın sularımı!

;

serenime dudağıma

şiir süre’yazdım, al niyetine

                  yarama merhem!

bir cennet edindim kendime, şiirden

bir cehennem!

göyneğim camdan, canım ateş

seherîyim, güneşim içimde

metafor’a!

2.

dalım deli

      dilim deli

             dölüm deli

kendimi ihbar ediyorum, belki ihlâl:

kendi kanında boğmak için ölümü

                                 doğmak için!

çekmeli kınından

bin yıldır uyuyan o hançeri

hemen şimdi!

hayatla çılgınca sevişmeli

3.

kırmızıdır bazen şiir, infilâkı sözün

bazen siyâh, süveydâsı çırpınan gölün

ateşin ve suyun bütün edâları

ille muammâları!

bir gül değirmisinin ortasında olmak tam

kıyısında, bir sonsuz derinliğin

ve aklık!

         ve gürlük!

                    ve ferdâ!

4.

akıl kârı değil ki şiir, ne kârı bilmez

bilir simsar kârı olmadığını tek

bu sîmin yürek

imleyip simler boyuna, boylu boyunca

öperek boynunu sözcüklerin

düşürür rüyâsını, güpegündüz

bulsun diye çocuklar

gülden berk, sudan azîz!

5.

etimde bin leylâ, mecruhunu arayan

bir bakır bakraç, ağzında gecenin suyu

süt ve sülün! süt ve sülün!

şol dilimde şekerrîz!

okunmamış şiirler göndereceğim sana

ve okunmuş şekerler

çayına

ah, yedi kandilli süreyyâsı

göğümün!

6.

aşkar’ın boynunda kanlıca mendil

otuz kat kanadı kaf dağında attar’ın

ölümün kefiyesidir aşk, belki kâfiyesi:

sır kere sırat! bin bir kere pîr!

ey sevgili

düşersem vakitsiz

sen kaldır şiirimi

PERİHAN BAYKAL

Afrodisyas Sanat, Kasım-Aralık 2011