Anka'nın Kurduğu Cümle

 

Görsel: Ofra Amit

ANKA’NIN KURDUĞU CÜMLE

I

toprak geçmişin bilgisiyle ağır

                   gökyüzü geleceğin

mağara duvarlarına bizon resimleri çiziyor

çelik uçlu kalemlerle

son insan!

açsak pencereyi, bir aksak semâi

ferahlasak ferahlasak bir kuş yuvası kadar

nereden baksak

acının demir bukağısı kalıyor geriye

II

ah, jiyan!

sesler mi sağır, yoksa kulaklar mı

neredeydi “dünyanın en güzel Arabistan’ı”?

içinden su geçen şehirlerden geçtik

kurutulmuş güllerden, kuğulu göllerden

taze kan istiyordu ölüm tüccarları

ben karanlığını

         ve ışığını senin!

içimin karında bir akçabardak

açılsındı eski bir yaza doğru

çok kuark, çok çocuk, çok su

bir gemiye, - güvertesi tuz

bordası şarap rengi-

ah, jiyan!

rüya uykunun

peri soluğu

III

üç maskaron düştü Seine’in karanlığına

koparak Neuf köprüsünden

parıldıyordu yeşil ışıklar saçarak zümrüdünün üzerinde

Anka’nın kurduğu son cümle

derinliklerinde çağlayan suyu duydum

Allah’ın alnındaki ahşap kederi

birden hatırladım, -ad infinitum!-

bir geyiğin peşine düşmüştüm ben:

bütün tuzakları bilen!

bütün tuzaklara düşen!

ah, jiyan!

yoksa

ben miydim o geyik?

Perihan Baykal
Akatalpa, Mayıs 2015

Gece ve Musikâr Meseli

GECE ve MUSİKÂR MESELİ

I

gecedir… yıldızlar öğünür

tam bu vakitler, miktârı eser

içimizdeki gölde, içimizdeki gölde

bir hüzün çiçeği büyür, safran sarısı

sorularını kimse bilmez... yanıtlarını da!

sular, vahşî hayvanlar

ve görünmez madenler dışında

;

biz miydik rüyâ içre olan, rüyâ mı biz

bir sümbül açtık, katmerlendi esîr

üzerine bir şal al dedin, bahçeye çıkalım

sonsuz gülleri vardır bu bahçenin, biri al

senindir o, senin ömrün kadar yaşar

çocuklar gibi... çiçekler gibi...

kalbindeki nar gibi!

sonsuz dilleri vardır tabiatın:

hepsi de lâl!

II

sen, ben, ouroboros

durduk, zamanın ortasında

bir ayna gibi, kristal!

bir geyiğin iç çekişi miydi

yoksa bir çiy damlası mı düştü yere

-neydi üflediğin?

söylenir gibi kendi kendine

ovar gibi ahkerini

kederini tarar gibi, gümüş taraklarla

sakladığı bir sırrı arar gibi

bir ses, usuldan

bir ses, hayret makamı

bir ses ki baştan başa esrâr!

sus ve dinle:

rüzgârla öpüşmekte musikâr

Perihan BAYKAL
Akatalpa, Ocak 2015