GÜVEZ GAZEL
evcil bir sevdayı mı taşımışım bunca vakit
toynaklarına pudra şekeri sürülmüş bir at
ve mavi ölümler düşleyen bir ateist, gibi desem olmaz
hırkam dar geliyor çünkü bir kardeşim de yok hiç
ne çok selefsizim ve ah ne az dikenli
yaşasaydı thomas more ütopya’yı tıpkı böyle yazmazdı
demeyeceğim
hani yumruklarımız vardı hani bildirilerimiz, bildiklerimiz
bir elma gibi çürüyor durduk yerde eskidi tabiat
yeniden yazmalı kanunları tabletler eskidi
daha kaç saat var derken göğsümüzde kısa çeken bir ay
üç ters bir yüzü götürüyor şimdi balkonlar tabldot
seni sevmiştim oysa ama o sen değildin, bu yüzden
demeyeceğim
ayda göz izi ayak izinden çok önceydi
ve önceydi, bahçeler sulardık kızlar saçlarını haraşo örerdi
öpüşmek dünyanın en hatırlı işiydi, sâhi
çam kesiği bir gökyüzüne bakardık sabah akşam
böyle intihar etmezdik gün aşırı boyalı dudaklarla
gülün toprağı, gölün buğusu hâriç değil tibetler hindistanlar
bütün bunlar çok eskidendi, derim de söylenmiştir
demeyeceğim
yarın göreceğim bir rüyayı hatırladı dilim birden dilemmâ
gümüştenmiş kararmış mavi gök mavi densiz
çöp bidonlarında şimdi kirli gözlü martılar
esmer çocuklar hiç böyle süveyş görmemiştir hiç kızıldeniz
benim uydurduğum şeyler de var ama hangisi
demeyeceğim
hadi gidelim, gitmek üvez bir türküdür hoyrattır pek
aşkın bol gelmediği gövdelere gidelim, şifalı taşlara
radyoları cızırtılı, güzleri güzel, elleri iyi
gitmek bir akide şekeridir ağızlarda, gidelim
evden çıkarken şemsiyeni unutmayı unutma sakın
kaç gün kaldı tarihin bitmesine derken tam
bakarsın birden bir metafor yağmuru. adını unut
yaşasaydım bu şiiri böyle yazmazdım
demeyeceğim
*
PERİHAN BAYKAL
Akatalpa, Temmuz 2011
