SIR MESELİ
~*~
âh o derin susuzluk, kanımdaki
dalgaların durmadan, durmadan, durmadan
yazıp sildiği
1.
biz bu sokağı fesleğenli bilirdik, ezelden
şurada bir çeşme vardı hani
suyu güvercin sebili, gölgesi söğüt!
semâvi bir şey midir iyilik
neresinde konuşlanır sonsuzluğun
-o son susuzluğun!-
kötülük neresinde?
saldım atımın dizginlerini, uzaktan
tanrı görünüyordu ve kan rengindeydi
ufuk çizgisi
bir cebimde gizlice okşadığım
tetiği taze çekilmiş bir gökyüzü
ötekinde topaz benekli bir yavru pars!
korkmayın tehlikesizdir, ısırmaz
ve beyazdır düşleri, bir zencinin dişleri denli
yaralarım: gizli celbim:
mahfi kenz!
2.
bozaltıyor kendini bir ip yeryüzüne doğru
“bıktım ey! bıktım ey! bıktım ey!”
ne çok yalansınız ah, ne az sâhi!
kaplumbağanın bağasında üç kelebek
üç kınkanaat melek!
biri evvel, biri âhir, uçtu biri
hangi kehanetiydi yuhanna’nın
ve hangi güldü, erken açardı
sustu! bunca yıl inandığımız sanrı
:yok dünyanın kalbine tuttuğumuz aynada
buğunun zerresi dahî!:
biz hâlâ, biz hâlâ, biz
hâlâ bir tufan bekliyoruz
boyumuzu aşmışken alazlı su
3.
ben şimdi hangi eyvanlara döksem yüzümü
ben şimdi hangi kuyuya!
maviyeymiş bütün nazım
âh o çocuk nazarım!
kendi ışığımmış meğer
kamaşktıran gözümü
;
çıkıyorum bütün oyunlarınızdan
sırtında bir doru atın
kırıldım
soyumdan
bu sonuncuydu
artık başka tanrı gelmeyecek!
4.
düşümü yor! düşümü yor!
hamayliler acı safran kokuyor
ah o meyil: gitmek ve bir daha dönmemek!
~*~
PERİHAN BAYKAL
Akatalpa, Kasım 2011
