UZUN YOL MESELİ
“Söktüm atımı söğüdün gölgesinden
Şimdi yol benim yeniden”
Birhan Keskin
1.
en yalman yüzünde durdum vâdimin
vâdesi solmuş vaatlerin… leyyl!
akları mor ötesi
ah, ne çok recm acısı yürekte
sakalı cefayla uzamış
ne çok forsa!
kanlı ekmek doğruyor suyumuza tanrılar
saatler hep aynı yerden
vuruldukça derin!
ala geyik, âlâ geyik!
hangi sılanın gurbetidir göğsünde, tığ teber
sen yara de, ben
dört mevsimlik dalgınlık diyorum ona
2.
aç göğünü ben geldim!
kimim var ki senden başka?
ey çatlayan kın, kabaran kabuk!
işte giydim o âteşten gömleği
bir çiçek sapı gibi eğip boynumu
buldanından süzülen zağlı buhura
aşka nâzır olsun da kalbim
varsın görmesin denizi!
mem û zin’den beri
mem û zin’dan beri!
yaramın içi
nar içi
3.
bir yelkendi açtığın geceye, kaçtığım
sabahın epergeni
durmadan oğullar büyüttüğüm
uzun bir konvoy, silsilesi dağ
eşkıya kesti yolumu
dediler –ağızları köpük-
git kendine yeni bir çöl bul
git kendine yeni bir çöl bul
üzerinde hiç toz izi olmayan
ah! ne çok gül, kör kuyulara
yanlış adreslerden dönen
ne çok allı pullu mektup!
uyutup ateşi külde
-tennenni nen-
yeniden öğreniyorum adını nesnelerin
bir, bir, unutup!
4.
yeniden öğreniyorum adını, ey eğri kemik
kim kimin karasına kefil
kim kimin kefinine yama
bir şahmaranmış susmak, belki iki
içine büyürmüş bazı dağlar, derin!
kesildi hayzından gelincik
beyazından tellim kuğu!
anladım geçen anla
incinmeden incisi açmaz
ne hayatın, ne dilin!
5.
hadi benim sarı sabrım, hadi benim arı
al işte gül tadında bir bergüzâr
hatırladıkça ağla, ağladıkça gül!
onca dereden geçtin bilmedin
en çok
ateşten geçerken tanırmış insan suyu
~*~
Perihan BAYKAL
Afrodisyas-Sanat, Kasım-Aralık 2010
