11 Ocak 2014 Cumartesi

KUŞUN ZAMANI MAVİDİR




KUŞUN ZAMANI MAVİDİR

I.

ak kâğıtlara, saz benizli kumlara değil
beni bir semenderin gövdesine yazın

çiçek açmış bir dalın
baharından kırıldığı yerdeyim

acı alesta bekler… düşeyim
ensemin çatında harlı nefesi

atın hadi, son taşı da atın!

II.

ahh!
vaktim olsa da sussam uzun uzun
olmasa ahdım!

şiir! dedim, şiire dedim, o göğe eren göndere
ben tenhâydım, -evvel emir-
dünya hınca hınç… kalabalık!

öyle kalabalıktı ki Angela
yoktu,  hiç kimse

III.

kuşun zamanı mavidir, kör alavuş ne bilir
kanın suçu yok, rüyâyı bozan riyâ

verdim yelelerimi rüzgâra
bir elimde cıda, bir elim gülhatmi
açtım kanatlarımdaki kat izlerini, tek tek
saldım atlarımı

o’na dedim, o! dedim, o ağulu mercana
şu aysar geceyi geçince, şu karangu köşeyi
göçünce son kuşlarını kuşmarın
asıl yurduma varacağım, yurtsuzluğuma
ağzımda gül kılçıkları, ebedî

beni huma kuşunun gölgesine yazın

Perihan BAYKAL
Akatalpa, Aralık 2013


Aşkın Küçük Sandal(lar)ı...

AŞKIN KÜÇÜK SANDAL(LAR)I...* Bu konuyla ilgili yazma önerisi bana geldiğinde ilkin biraz irkildiğimi itiraf etmeliyim. Tam da yeni bir şiir...